Hayat bu sıra, dayanması çok zor acıları da peşine takarak yol almaya devam ediyor..

Durup düşünecek, silkelenip kendine gelecek vakti bile tanımadan hemde.. Çok ağlayamadan, ağlamaya fırsat tanımadan. Şaşırıp kalıyorum halimize..

Gülmekle ağlamak kardeş derler ya, sevmem, istemem bu kardeşliği..

Bayram yalnız bize değil, herkesin evine bayram gibi gelsin, oralarda biryerlerde birilerinin canı yanarken, nasıl mutlu olunur bilmem anlamam ben. Safi kendi işime bakamam.

Dün bütün gece, daha iyi günler görebilmek için dua ettim. Sadece huzur istedim. İnsanlık için.

Önümüz bayram..

Güzel günler görelim..

Lütfen..