Bu başlığı attıktan sonra, bir an dedim ki, bu başlık pek olmadı sanki, acaba şöyle mi demeliydim?
İpeğin on dakikası 🙂
Sonra fotoğraflara bakarken, bir an bu odada saatlerce boyama yapmış öyle uslu uslu oturmuş bir çocuk düşündüm. Hiç ”anneeeaaaa” diye koşturmayan, sebepsiz ağlamayan, tüm gayesi önündeki resmi boyamak olan bir çocuk. Sonra böyle bir dünya mümkün mü acaba diye düşündüm. Hani İpeğin bir şeylerle meşgul olabildiği (bu noktada kararı tamamen ona bırakıyorum 🙂 benim de bir köşede oturup dergimi okuyabildiğim. Yani bizim anne kız oturabildiğimiz bir zaman dilimi. Çok mu şey istiyorum?
Bazen bunları söylediğimde şunları duyduğum olur:
”Aaaaa inanmam! Ama hiç de fotoğraflarda öyle durmuyor, ne kadar da sakin bir çocuk”
Lütfen gelin bizimle bir gününüzü geçirin diyorum sonra. Yada bizimle 1 saatlik bir araba yolculuğuna ne dersiniz 🙂 Vallahi en kısa sürede indirin beni buradan dersiniz 🙂 Garip bir şekilde eve biri geldiğinde, yada arabaya biri bindiğinde İpek tamamen başka bir çocuk olur. Hayret ederiz. Onu asla yemez derim, yer! Hakkında tüm düşüncelerim için beni herkese madara eder 🙂 Neyse ki büyüyor yavrum, büyüdükçe güzelleşiyor 🙂
Peki o 10 dakikaya biz neler mi sığdırdık?
Boyama yaptık, sepetleri döküp topladık, legolarla oynadık, şifonyerin üstüne çıktık, yatakta zıpladık, o sırada da bu fotoğraflar çıktı. Yani İpeğin on dakikası. 28 ay hatırası 🙂
Haha bütün çocuklar aynı galiba. Yeğenim Arsel’den biliyorum, anne ve babalarını başkalarının yanında sürekli yalancı çıkarırlar 🙂 Patrizia da çıldırıyor bu duruma. Ve bence Zeynep, öyle kızınla sessiz sakin kendi uğraşılarınıza gömüldüğünüz ama bir arada durabildiğiniz bir zaman elbet gelecek, gör bak 🙂 Afacan İpek’e öpücükler.
Monica’cığım çok teşekkür ederim güzel yorumun için, sabırla ve heyecanla bekliyorum o günleri 🙂
maşallah çok ttalı 😉
Çok teşekkür ederiz 🙂
Zeynepcim bişeyi merak ettim..İpek o yatakta düşmeden uyuyabiliyor mu? biz hala beşikteyiz acaba artık biz de normal yatağa mı geçsek?
Hilal’cim ipek bu odayı çok büyük çoğunlukla, giyinmek, oynamak ve diğer ihtiyaçları için kullanıyor, arada sırada uyuyor. Onda da kenarlarına minderleri diziyorum çünkü çok dönüyor benimle uyurken 🙂
Beşiği kaldıralı epeyce oldu, sürekli ayakları parmaklıklara sıkışıyordu dönmekten kafasını çarpıyordu derken söktük 🙂
Yine söylemeden geçemeyeceğim, İpek in odası da kendi gibi çok güzel. Hayallerimdeki gibi. geniş ferah az eşya..
Bizim kızların odası bomba atılmış gibi.
Çok teşekkür ederim 🙂
ahahaah onun o muzur bakan dombik suratını yerim ben:D Zeynep hanım haksızlık etmeyin cocuga, bakın ne kadar da uslu ve hanfendi bir kız, bence yaramaz ve hareketli olan sizsiniz:P ahahaah:) Odası da negzel apaydınlık, ferah, huzurlu ^.^ bizimkinin odası o kadar minik ki, cocuk haklı valla girmek istememekte. biz onun yerine salonu kullanıyoz mesela boyama, tepelerde tırmanma, sepet doldurup boşaltma ve tv’ye hamur yapıstırma gibi faaliyetler için 😛
Televizyona hamur yapıştırmak dedin ve kalbimden vurdun beni ha bide kenarından tutup acaba bunu nasıl düşürürüm sallayışı var ki oyy :))) Hadi Elayı kap gel bigün burda oynasınlar 🙂 çok öper sarılırım!
kocaman kız olmuş yerim yerimm.. abla 5. fotodaki gülüşü aynı sen 🙂
Ablacım o fotoğrafı kim görse sen diyo, bide 2. ye ama ben hiç benzetemiyorum 🙂
İnan seni çok iyi anlıyorum Zeynep. Arsel de 22 aylık oldu ama bir yıldır 2 yaş sendromunda:))
Başkalarının yanında beni yalancı çıkarmada İpek’le yarışır vallahi 😉
Yukarıda Monica da yazmış Patrizia’cım 🙂
Bu yüzden herşeyi yapar sağı solu hiç belli olmaz demek lazım galiba :))
SANIRIM BEN GÖRMEYELİ DAHADAMI BÜYÜDE NE
BURDAN ÖYLE GÖRÜNÜYO, AMA ÇOOOK TATLI YAA
BÜYÜDÜKÇE DAHADA Bİ GÜZELLEŞİYO
TEK LOKMALIK DEMİŞTİM AMA KEYFİNİ ÇIKARA ÇIKARA YEMEK LAZIM
İPEKCİİİİİMMM :))
Çok kısa zamanda çok büyük bir hızla büyüyor ve ben hayretle seyrediyorum onu! Hele ki verdiği cevaplar 🙂