Hep hayal ettiğim ama ertelediğim bir şeydi İpek için bir oda hazırlamak.

Emmeye devam ettiği ve benimle uyuyup, gece defalarca uyandığı bir dönemde ayrı bir oda sahiden hayaldi. Bu yüzden İpeğin biraz daha büyümesini, uykusunu odasında uzunca alabilmesini, yatağından kendi kendine inebilmesini, dolabını çekmecesini kullanabilmesini istedim. Artık kendi odasında ama yine benimle uyuyor 🙂 Bu açıdan pek bir değişiklik olmadı hayatımızda. Hata bazı sabahlar, gözümü İpeğin odasında açtığım oluyor.. Garip gelecek ama insan yavrusunu hemen yanındaki odada yatarken bile çok özlüyormuş.. Artık bir odası olsun düşüncesi, anneye sanki ayrı eve çıkmak gibi geliyormuş..

Anlattıklarım işin elbette duygusal yönü. Birde gerçekler var 🙂 Mesela, artık, sabahları erken kalktığımda onu uyandırmamak için parmak ucumda hazırlanmıyorum. Benim çıt sesimle uykusu bölünmüyor. Imm sonraaa, artık uyumadan önce ışığımı yakıp kitap da okuyabiliyorum. İpek büyüdükçe ben de normal hayatıma dönebiliyorum 🙂

İpeğin yatağının dışındakiler zaten evimizde olan eşyalardı. Yani bu oda için öyle büyük paralar harcanmadı. Şifonyeri o doğmadan önce almış, kendi odamda yine İpek için kullanıyordum. Bir de hatırlarsanız bu şifonyerin hemen yanında bir de beşiği vardı. Beşiğinde altı aydan sonra yatmadığı için o da usulca ortadan kalktı. Yerine uzun süre kullanabileceğini düşündüğümüz tek kişilik bir yatak geldi. Geriye kalan her şey evin diğer odalarında hali hazırda vardı. Ve ikeanın aynı serisinin ürünleri olduğu için takımmış hissi veriyor..

Tül perdemiz English Home’dan. Fon perdemiz Misya home’dan. Avize bu sezon ikea, sarkan beyaz cam kuşlar ise The Company’den. İpek her sabah o kuşlara bakıp ‘kuuuu’ diyor 🙂 ve evdeki tüm avizelerde bir kuş olduğunu düşünüyor 🙂

İpek kadar benim de sevdiğim oyuncak tavşan La Deco Des Petit’s ten. Düzenleyici kutular Chakra.

Yastıklarımızdan daha önce bahsetmiştim. Öyle sevdik ki oda oda geziyorlar 🙂 Ve bence İpeğin odasına da yakıştılar. Yatak örtüsü(battaniyemiz) English home.

Peki nerede bu çocuğun dolabı 🙂 Yatağının hemen sağında, fotoğraflarda gözükmüyor. O da başka bir günün konusu olsun. Zira çook anlatacak şey var onunla alakalı 🙂