Ya da Bamya Ağacının Gölgesinde 🙂
Benim bamya dediğim ”Banyan Ağacı” meğer gölgesine yedi bin kişiyi sığdırabilen, devasa bir Hint ağacıymış.. Tek bir ağaç; fakat neredeyse bir orman.. Banyan Ağacı; ruhani liderleri Buddha ?Ben banyan ağacıyım? dediği için Hintlilerce kutsal kabul ediliyor ve her bir dalının yere doğru uzamasıyla toprakta kök salarak yeni gövdeler oluşturduğu için ölümsüzlüğü simgeliyormuş.. Kitabın ilk sayfalarında da sık sık adı geçiyor.. Çok anlamlı.
Konusu ise şöyle:
”7 yaşındaki Raami için çocukluğunun yıkıcı sonu babasının gün ağarmadan eve dönmesiyle başlar. Babası, Kamboçyanın başkenti Phnom Penh sokaklarını istila eden iç savaşın ayrıntılarını beraberinde getirir. Çok geçmeden ailenin muazzam derecedeki imtiyazlı dünyası devrim ve zorunlu göç karmaşasına karışır.
Sonraki dört senede Raami, ailesinin ölümü, açlık ve acımasız zorunlu çalıştırmaya göğüs gererken, çocukluğundan kalan tek bir ize dört elle sarılır. Babasının ona anlattığı hikâyeler ve şiirler. Hafızanın dertten ve idam için bir gerekçeden başka bir işe yaramadığı sistematik bir şiddet ortamında Raami, olasılık dışı bir hayatta kalma mücadelesi vermeye başlar.”
Heyecanlı geliyor değil mi? Maalesef burada yazılan kadar değil.. Konu öyle yavaş işleniyor, öyle çok yabancı kelime geçiyor ki okurken sık sık kopuyorum. Bıraktığım bir sayfada, ancak günler sonra devam etme isteği ile elime alıyorum. Çünkü ilk kez bir kitapta sonraki sayfaları hiç merak etmiyorum, sonu için heyecanlanmıyorum.. Öyle ya da böyle bir bırakıp, bir başlayıp sonunda kitabı bitirebildim. Ama açıkça söylemeliyim ki sevemedim.. Okuyanlar varsa onların da yorumlarını duymak isterim..
Yorumunu merake diyordum, iyi ki kaçırmadım.
böyle kitapların ardından hızlı akıcak şeyler okumalı diye düşünürüm hep 😀
peşpeşe böyle yavaş kitaplar okuduğunu düşünsene, insan soğur okumaktan.
rüzgarla gelen okumalısın diye geçti içimden birden 😉
Ah Seyhan bitsin diye öyle çok çabaladım ki fakat nasıl güzel bir konusu vardı niçin böyle yazıldı hiç anlayamadım.. Şimdi okuduğum kitap çok sürükleyici, ilk sayfalarda aktı gitti ama peşin hükümlü de olmak istemiyorum.bir bitse hemen yazacağum.. Rüzgarla Gelen’i de alacağım kuşum. Peki kır çiçeği tepesini de alsam mı?
Ben beğendim kır çiçeği tepesini, ama bakıyorum yorumlara beğenmeyenler de varmış. Şaşırdım beğenmeyenleri görünce aslında, kısaca bunaltmayan bir merakla okunup sonunda mutlaka duygulandıracak bir kitap bence.
olsun, sevememişsin ama bak ne güzel bilgiler edinmişsin daha ilk sayfasında. Bazı kitaplar böyledir. Daha ilk sayfasında koparsın ama tek kelimesi ile yaşarsın.
Banyan Ağacı.
Hiç duymamıştım, ne güzel bir paylaşım. Çok teşekkürler sevgili zeynepcim. Çok ama!!
”Bazı kitaplar böyledir. Daha ilk sayfasında koparsın ama tek kelimesi ile yaşarsın.”
Emel bu nekadar güzel bir cümle, ki haklısın da.. Her insan almak istediğini alıyor kitaptan aslında. Bir cümle dank ediveriyor kafasına.
Ben teşekkür ederim böyle güzel yorum için..
Bazen böyle güzel konular ya çevirenin ya da yazarın detaycılığı yüzünden heba oluyor. Aynı hisleri ”Limon Ağacı”nda yaşamıştım…
Kesinlikle öyle..çok doğru..limon ağacı konusunda da aynı düşüncedeyim
Kırçiçeği tepesi okunmaya değer 🙂