Bu ay ne kadar dolu olursa olsun; ben yine bir yolunu bulacak, vakit ayırıp yazılarımı yazacak, sayfamı boşlamayacaktım. Yapamadım. Belki size de oluyordur. Aklınız blogdadır, ama sıra bir türlü ona gelmez. Misafir gelir, ütülenecekler birikir, yemek yapmak gerekir, hastalık da gelirse uzar da uzar bu süre. Sonra bir daha yazı yazmak öyle zor gelir ki, bir iki günlük ayrılık sanki aylardır yazmıyormuş hissi verir insana. Bana böyle oluyor da:)
Neyse ki bu akşam boşluk bulup bilgisayarın başına geçebildim. Ve ne şiş, ne de tığ tutamayan ben şu fotoğraftakilerin her birine çok imrendim..
www.woodwoolstool.com/ frenchbydesignblog.com
harıkalar…ben nıye beceremıyorum yaaa sadece bakıp ıç çekıyorum
Sibelcim ben de öyleyim bakıp bakıp iç geçiriyorum
Zeynepciğim öncelikle geçmiş olsun, görseller harika özellikle tabure örtüsüne bayıldım…
Çok teşekkür ederim, siz de hoşgeldiniz bu arada..
Sevgili Zeynep, benim için örgü örmek, en sevdiğim meditasyon yoludur. Fotoğraflara bayıldım. Gerçekten insanın içini sıcacık yapıyorlar.
Bu arada blog yazamadığın zamanki duygularına aynen katılıyorum. Çok güzel tarif etmişsin.
Sevgiler…
Keşke şunu ucundan kıyısından ben de becerebilsem.. Ben de kendi kendime meditasyon yapsam ….
ne kadar becerikli insanlar var dimi ya???
çok imreniyorum valla…
Bende öyle ben de çok imreniyorum 🙂
ayy hele o taburenin üzerindeki ne cici öylee 🙂
Evettt 🙂 değil mi.. Bizim evde de olsa karşısına geçsem seyretsem 🙂
3. fotoğraftaki motiflerin renk uyumlarına bayıldım
Birde o masaya ne kadar yakışmış değil mi 🙂
Ne hos olmus bu post Zeynep’cim ! cok sevdim.. sicacik babaannemi hatirlatti bana.. boyle orgu nice sirin seyleri vardi.. 🙂 Nur icinde yatsin..
Oyy canım benim örgü böyle bişiy galiba çok anısı var, çok hatırlattığı var. Benim de aklıma çok farklı şeyler geldi yazamadığım. Nur içinde yatsın canım..
Herşeyi yaparım ama tığ işi asla, denedim boğazımı sıkıyorlar gibi oldum örerken, bıraktım 🙂
:)))
Ben beceririm böyle şeyleri ama tembellikten elim gitmiyor. Oysa kuzuma patik örmek istiyorum;) Çetik denir ya bayılırım ben onlara 😉 Eskiden şömineli soba karşısında annemle çaylarımızı alır karşılıklı örerdik;) hey gidi günler heeyyy. öperim zeynebim
Ay hilal hem beceriyorsun hem de duruyo musun lütfen yap…
tabure ve caydanlıkların üzerine yapılan o renkli kılıflara bayılıyorum ben de! benim elim şiş ve tıg da tutar ama örnek cıkarma konusunda problemlerim var, o sebeple böyle seyler hala yapamıyorum:) varsa yoksa haroşa:P yada lastik örgü heheeheh:)))
1-2 gün yazmayınca 1 ay yazmamışlık hissi bende de var, bi türlü atamıyorum üzerimden. napcaz bu hallerimizi Zeynep o.0
Ayy kuşum sen lastik örgü diyine eşime ünv yıllarında ördüğüm o biçimsiz kalın atkıyı hatırladım. Öyle menem bişiydi ki zaten o saatten sonra örgütü bıraktım :)) bilmiyorum ki napsak bu vicdan işini:)
Ah öyle çok hevesim var ki örgü ormeye…rengarenk battaniyeler yapmaya falan..becerebilsem keşke. ..hemen el atmaliyim, ev işleri beklesin artık biraz.. tabure ortusu ve sari battaniyeye bayıldım. ..
Ben de eğer yapabilsem koltuk şalından başlardım galiba en çok onu seviyorum 🙂
Bende çok özendim…..
çok güzeller.
Evet evet çok hemde:)
Ayy örgüyü hiçç beceremem! Bu zamana kadar tek ördüğüm şey atkı oldu 🙂 Bunlar süper tatlıymış, yapabilene kolaydır da belki hatta.
Yazı konusunda da mümkün olduğu kadar her gün bişeyler yazmaya çalışıyorum bloguma, 2-3 gün yazmazsam resmen suçluluk duyuyorum 🙂
valla ne cok örersi annem eskiden cok severdim şimdi daha da orijinal seyler örüyorlar nefis ornekler olmus
Hiç benlik değil örgü işi malesef küçükken annemi izlerdim örerken ama gerçekten detaycı insanların işi hele iğne oyası benim hiç anlayamadğım bir olay resimlerdeki çaydanlık örgüsünü çok sevdim çok sevimli..
Çok hoş seçimler doğrusu. Şu soğuk kış günlerinde bu renkler içimi açtı.